UPDATE command denied to user 'ewloski'@'10.12.20.5' for table 'fusion_settings' Język Włoski Online Tryb rozkazujący
Dodane przez Tomek dnia Maggio 22 2008 21:26:12
Tryb rozkazujący czasownika


W języku włoskim do wyrażania żądań i rozkazów służy tryb rozkazujący - Imperativo. Ma on dwie formy - twierdzącą i przeczącą. Twierdząca to ta, kiedy mowa jest o tym, że czynność daną należy wykonać; przecząca zaś, kiedy wskazanej czynności nie należy wykonywać.

Forma twierdząca trybu rozkazującego:

"Ascolta, Luca, oggi stai a casa con la nonna." (Posłuchaj, Łukasz, dzisiaj zostaniesz w domu z babcią.)

Czasowniki regularne pierwszej koniugacji w trybie rozkazującym odmieniają się zgodnie z następującym modelem:

ASCOLTARE (słuchać)

(tu) ascolta! (noi) ascoltiamo!
(lui, lei) ascolti! (voi) ascoltate!
(loro) ascoltino!


Jak możemy zauważyć, w trybie rozkazującym końcówka nie zmienia się dla pierwszej i drugiej osoby liczby mnogiej, co oznacza, że jest ona taka sama dla czasu teraźniejszego oraz dla trybu rozkazującego.

Jeśli chodzi o czasowniki drugiej koniugacji, sprawa wygląda następująco:

PRENDERE (brać)

(tu) prendi! (noi) prendiamo!
(lui, lei) prenda! (voi) prendete!
(loro) prendano!

Tutaj również nie zmieniają się pierwsze dwie osoby liczby mnogiej.

Czasowniki trzeciej koniugacji odmieniają się w sposób przedstawiony poniżej:

a) model A koniugacji:

SENTIRE (słyszeć)

(tu) senti! (noi) sentiamo!
(lui, lei) senta! (voi) sentite!
(loro) sentano!

b) model B koniugacji (czasowniki typu: capire, pulire)

FINIRE (kończyć)

(tu) finisci! (noi) finiamo!
(lui, lei) finisca! (voi) finite!
(loro) finiscano!

Tutaj, podobnie, jak w przypadkach rozpatrywanych powyżej, formy pierwszej i drugiej osoby liczby mnogiej nie różnią się od analogicznych form czasu teraźniejszego. Dlatego też, używając trybu rozkazującego w tych formach, koniecznym będzie postawienie wykrzyknika w celu nadania wypowiedzi charakteru rozkazu, żądania, pragnienia.

Forma przecząca trybu rozkazującego:

"Senti, non aspettare Anna perchè ha detto che oggi non viene." (Posłuchaj, nie czekaj na Annę, bo powiedziała, że dziś nie przyjdzie.)

Jak widzimy, w drugiej osobie liczby pojedynczej występuje partykuła "non" oraz bezokolicznik. Jest to wyjątek, bowiem dalej odmieniamy:

(lui, lei) non aspetti!
(noi) non aspettiamo!
(voi) non aspettate!