Przysłówek jest częścią mowy określającą miejsce, czas lub
sposób wykonania danej czynności. W języku włoskim wyróżniamy
dwa typy przysłówków:
a) przysłówki właściwe - do których należą przysłówki miejsca, czasu,
ilości, stopnia itd.,w skład których wchodzą:
già, domani, forse, molto, tanto,abbastanza, poco, ieri, ora, adesso, davanti, fuori, qui, lì, là itp.;
b) przysłówki pochodne - pochodzące od przymiotników. Tutaj można by
wymienić na przykład:
perfettamente, naturalmente, certamente, sicuramente.Warto też wspomnieć o miejscu przysłówka w zdaniu. Co istotne, przysłówki włoskie,
podobnie zresztą, jak i te polskie, stoją przy części zdania, do której się odnoszą.
Zatem, obrazując tę zasadę na przykładzie zdania, możemy zauważyć:
"Domani ho un esame e sono
abbastanza nervoso."
(Jutro mam egzamin i jestem dość zdenerwowany.)
W tym wypadku przysłówek
"abbastanza" odnosi się do przymiotnika (przydawki),
dlatego też stoi bezpośrednio przed nim - mamy więc "abbastanza nervoso" (dość nerwowy).
Dla porównania weźmy jeszcze jedno zdanie:
"La Juve ha giocato
meravigliosamente."
(Juventus zagrał cudownie.)
"Meravigliosamente" odnosi się tu do czasownika (orzeczenia), który określa.W wyniku tego powstaje wyrażenie "ha giocato meravigliosamente", co odzwierciedla zasadę umiejscowienia przysłówka w sąsiedztwie określanego przezeń wyrazu.