Czasowniki nieregularne to czasowniki, których odmiania nie przebiega według standardowego wzorca - jak w przypadku czasowników regularnych - lecz nieco się od niego różni.
Jako przykład czasownika regularnego podamy GUARDARE (oglądać), który jest czasownikiem I koniugacji i dlatego też odmienia się zgodnie ze schematem:

io guardo
tu guardi
lui, lei, Lei guarda

noi guardiamo
voi guardate
loro, Loro guardano

Rozpoznajemy w jego odmianie niezmienny temat oraz końcówki zależne od osoby, w której jest wyrażony.

Czasownikiem nieregularnym jest z kolei na przykład GIOCARE (grać). Spójrzmy:

io gioco
tu giochi
lui, lei, Lei gioca

noi giochiamo
voi giocate
loro, Loro giocano

W odmianie tego czasownika, dla zachowania twardej wymowy, przed samogłoską "-i" występuje spółgłoska "-h". To stanowi różnicę między czasownikiem regularnym a nieregularnym w wybranych przykładach.
W przypadku czasowników nieregularnych należy nauczyć się ich odmiany na pamięć, nie wszystkie bowiem mają precyzyjnie określony wzorzec odmiany.
Czasowniki ESSERE (być) oraz AVERE (mieć), które są podstawowymi dla umiejętnej komunikacji w języku włoskim, również mają nieregularną odmianę. Zobaczmy:

ESSERE (być)

io sono
tu sei
lui, lei, Lei è

noi siamo
voi siete
loro, Loro sono

AVERE (mieć)

io ho
tu hai
lui, lei, Lei ha

noi abbiamo
voi avete
loro, Loro hanno

Ze względu na ich liczbę, nie jesteśmy w stanie umieścić na stronie odmian wszystkich czasowników nieregularnych, w osobnym artykule pojawią się jednak informacje na temat wszelkich nieregularności w wybranych czasownikach.