Miejsce przymiotnika w zdaniuPodobnie jak w języku polskim, tak i w języku włoskim, przymiotnik może stać przed rzeczownikiem lub po nim. Ze znaczeniowego punktu widzenia istotne jest, które miejsce zajmuje przymiotnik w zdaniu:
Marco è un ragazzo povero.
Marco jest biednym chłopakiem (bez środków do życia).
Marco è un povero ragazzo.
Marco jest biednym chłopakiem. (godny pożałowania, wzbudzający litość)
Tak więc, jak ilustrują przykłady, w zależności od tego czy przymiotnik znajduje się przed czasownikiem, czy po czasowniku, jego znaczenie jest dosłowne bądź przenośne. Do przymiotników o takim charakterze (które mogą mieć jednocześnie dosłowne i przenośne znaczenie) należą:
bello, brutto, grande, piccolo, buono, cattivo, vecchio, giovane, lungo, breve.
Sytuacja jest jednoznaczna, kiedy przymiotnik jest dodatkowo określany przysłówkiem, np.
molto, piuttosto, troppo, tanto, incredibilmente, davvero, proprio, abbastanza. Wtedy bezapelacyjnie przymiotnik zajmuje ostatnie miejsce, po rzeczowniku i przysłówku. Zobaczmy:
Il film che stiamo guardando è molto buono.
Film, który oglądamy, jest bardzo dobry.
La nostra macchina è troppo vecchia.
Nasz samochód jest zbyt stary.
Dla szerszego zobrazowania zależności miejsca przymiotnika w zdaniu od jego znaczenia, spójrzmy na poniższe wyrażenia:
UN GRANDE UOMO - ZNACZĄCY CZŁOWIEK;
UN UOMO GRANDE - DUŻY CZŁOWIEK.
Wyrażenia te stosunkowo precyzyjnie ilustrują zasadę umiejscowienia przymiotnika w zależności od jego znaczenia:
- ZNACZENIE PRZENOŚNE - przed rzeczownikiem;
- ZNACZENIE DOSŁOWNE - po rzeczowniku.